15.09.2021
HER HAFTA ÜÇ ŞİİR
YUNUS EMRE -I -
Geldi geçti ömrüm benim
Şol yel esip geçmiş gibi,
Hele bana şöyle gelir:
Şol göz yumup açmış gibi.
Üşbu söze Hak tanıktır,
Bu can gövdeye konuktur
Bir gün ola çıka gide
Kafesten kuş uçmuş gibi.
Miskin adem-oğlanını
Benzetmişler ekinciğe:
Kimi biter, kimi yiter,
Yere tohum saçmış gibi
Bu dünyada bir nesneye
Yanar içim, göynür özüm:
Yiğit iken ölenlere
Gök ekini biçmiş gibi.
Bir hastaya vardın ise,
Bir içim su verdin ise,
Yarın anda karşı gele
Hak şarabın içmiş gibi.
Bir miskini gördün ise,
Bir eskice verdin ise,
Yarın anda karşı gele
Hulle donun biçmiş gibi.
Yunus Emre! Bu dünyada
İki kişi kalır derler:
Meğer Hızır, İlyas ola
Ab-I hayatı içmiş gibi
YUNUS EMRE (1250 -1320) - ( Çeviren:Nevzat Yesirgil)
2)SENİ ARIYORUM
Hasretim sana
Tam üç koca kış geçti aradan
Koskocaman üç asır
Önce Aydın, Muğla,Balıkesir
Önce bizim yiyemediğimiz bal gibi üzüm ,incir.
Öncebizim yemeğimize girmeyen bal gibi zeytinyağı.
Sonra yine bir sıra dağ.
Sonra Konya ovası , Adana.
Sonra hiçbir vakit gülmemiş olan Orta Anadolu toprağı.
Bilmem,tanır mısın yanında olsam,
Taş gibi sertleşti yüzüm,
Bıyıklarım uzadı.
Hasretim sana.
Ilık bir su.
Bir demet gül,
Ve lambanın ışığını arar gibi arıyorum seni.
Bazan yüreğim kabarıyor,
Sanki bir daha yüzünü hiç göremeyecekmişim.
Bir anda dünyadan çekilip,
Bir anda yoksun kalmak düşünmekten,
Geldiği yollardan insanın
Bir daha geçememesi
Elimim hiç dokunmaması eline.
Taze bir yaprak kokusu dolar genzime birdenbire.
Bakarım birdenbire karşımda başaklar insan boyu.
Ayağımın altında toprak boyanır çağla rengine.
Birdenbire çıkıyorum yalnızlıktan,
Giriyorum birdenbire beraberliğe.
1945 Kırşehir (Hapishanesi) A.KADİR ( 1917 – 1.3.1985)
İbrahim Abdülkadir Meriçboyu)
3) 11.02.1946
Küçükken sorguladığımda
Hep seni arardım yıldızlarda.
Dağlara sorardım seni,
Fakat onlar bana, yalnızlık veçok kısa bir huzur verirdi
Yalnız bir kaç kez.
Sen orada olmadığından uzun gecelerde
Küfrederdim acele ile
Dünya Tanrının hatası
Ben de bu dünyada bir hatayım diye.
Ve ölümle yüzyüze geldiğimde
Her molekülümle haykırırdım, Hayır
İşim bitmedi daha;
Yapacağım çok şey var derdim.
Sen orada olduğundan , benden önce
Tıpkı bugünkü gibi yanımda,
Bir kadın bir erkek güneşin altında
Oradaydın sen. Ben de geri geldim.
11.2.1946 – PRİMO LEVİ (31.7.1919 – 11.4.1987 ) Çeviren: GüranTatlıoğlu)
Auschwitz Ölüm kampından kurtulduktan sonra
Bu yazı 390 defa okundu.
