Koskoca dokuz yıl…
Yüz sekiz ay…
Dört yüz altmış sekiz hafta…
Üçbin ikiyüz seksen beş gün…
Nasıl da geçti..
Sen bıraktığında daha küçüktük..
Dokuz yaş daha büyüdü herkes..
Belki de dokuz yaş daha olgunlaştı..
Dört kolla birbirine sarıldı..
Senin hep istediğin gibi..
Adımlar büyüdü..
Çizgi senin bıraktığın,
İtibarsa senin öğrettiğin gibi…
Adın da,haberin de aynı şekilde hatırlarda..
53.yıla başladık..

Ancak bıraktığın kağıt kokusuyla değil..
Yine onurla,yine gururla..
Hırslı değil,inançlıyız..
Fesat değil,iyi niyetliyiz..
Çünkü doğruyuz,çünkü vicdanlıyız..
Balıkesir ise yine aynı..
Ama elbet birgün, birşeyler değişecek..
Yenilikler de olacak,yeniliklere de alışacaklar..
Her şeyin zamanı var..
Biz sabırlıyız bilirsin…
Bazen oluversin dediğimiz şeylere aylarca belki de yıllarca göğüs gereriz..
Bekleriz..
Nasıl olsa birgün bizi de anlayan olur..
Doğrumuz için eğilmemeyi,bildiğimiz için sabretmeyi,çıkar için onur kırmamayı,para için satmamayı,itibar için gerekirse aç kalmayı biz senden öğrendik..
Hayat hep bir ders..
Öğreneceklerimiz var elbet..
Ama öğreteceklerimiz de..
Sensiziz…
Ama seni yaşatmak için elimizden geleni yapıyoruz ve yapacağız da…
Sen rahat uyu baba…