Çok iyi bir dostumu, edebiyatçı-yazar Pakize Başaran'ı kaybettik. Çok üzgünüm.
Pakize Başaran ile dostluğumuz 30 yıla yaklaşmıştı. Yıllar boyunca onunla sayısız söyleşi-röportaj yaptım, haberlerini yayınladım.
“Daha Ne olsun?” isimli kitabının editörlüğünü üstlendim.
Ardından, onun yaşamından önemli kesitleri anlatan, “Edebiyatımızın Gülen Yüzü: Pakize Başaran” isimli kitabımı kaleme aldım.
Kitabımın başlığını özellikle seçmiştim. Çünkü Pakize Hanım, edebiyatımıza kazandırdığı 19 romanla yüzleri güldürdüğü gibi özel yaşamında da yüzü hep gülerdi.
Yaşama hep iyimserlikle ve umutla yaklaşırdı. Yüreğinde tertemiz bir insan sevgisi vardı. Kimseyi kırmamaya özen gösterirdi.
Kendisiyle neredeyse her gün telefonla konuşurduk. Bazen ben arardım, bazen o. Zaman zaman da evinde ziyaret ederdim. İnanılmaz mutlu olurdu, gitmemi hiç istemez, “Biraz daha otur” derdi.
Pakize Başaran'ın yaşamı boyunca onun çok sayıdaki kitabı için Bandırma Belediyesi'nin düzenlediği imza günü etkinliklerinde yanında, moderatör olarak görev yaptım. “İmza günlerinde senin, yanımda oturman bana rahatlık ve güç veriyor, mutlu oluyorum” dediğinde, ona yanıtım, “Seninle daha birçok etkinlikte birlikte olacağız” yanıtını verdiğimde, mutluluktan gözlerinin içi gülerdi.
21 Mayıs 1921'de, Bandırma'da doğmuştu. 103 yaşına bastığı doğum gününü, torunları Pelin ve Arda ile birlikte kutlamıştık.
Bir dönemin ünlü kadın yazarları Kerime Nadir, Nezihe Aras, Muazzez Tahsin Berkant ve bir dönemler Erdek'te Alevok Oteli'ni işleten Mebrure Alevok arasında o da yer alıyordu. 19 romanın yanı sıra çok sayıda radyo oyunu ve şiirin sahibiydi.
En büyük mutluluklarından başında, artık aramızda olmayan ünlü yönetmen Tunç Başaran ve tiyatro-sinema oyuncusu Meriç Başaran'ın annesi gelirdi. Onlarla her zaman gurur duyduğunu söylerdi.
Parayla-pulla ilişkisi yoktu. “Ben hiçbir zaman para istemedim, kitap istedim. Yaşamım boyunca hiçbir zaman para peşinde koşmadım. Bu süreç içinde en büyük kazancım, edindiğim dostluklardır. Bunun göstergesi halen kütüphanemde, ünlü yazarların, adıma imzaladıkları 500 dolayında kitabın yer almasıdır. Bundan daha güzel ne olabilir ki?” derdi.
Kendisine “teyze” denilmesinden hiç hoşlanmaz, “abla” veya “Pakize Sultan” diye hitap edilmesini isterdi.
Çok özverili, onurlu, saygı duyulacak, “rol model” alınacak başarılı bir yazar olduğu kadar “İYİ ve GÜZEL İNSAN”dı.
Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği(ÇYDD) Eskişehir Şubesi tarafından “Yaşam Boyu Onur Ödülü”ne değer bulunmuş olup, 11 kitabı, bazı üniversiteler tarafından tez ve araştırma konusu kapsamında incelenmişti.
Pakize Başaran, son bir yılı dışında hep sağlıklı yaşadı. Hastane yüzü görmemişti. Ancak son bir yılda, kansızlık nedeniyle sık sık kan verilmek üzere hastaneye gitmek zorunda kalması onu yordu.
“Pakize Sultan”ın o içten dostluğunu özleyeceğim. Işıklar içinde yatsın.
“Bütün anneler güzeldir ama benim annem muhteşemdir” diye kızı Meriç Başaran, çok sevdiği torunları Pelin ve Arda başta olmak üzere tüm Başaran ailesine, dost ve yakınlarına baş sağlığı diliyor, acılarını paylaşıyorum.
Başaran'ın torunu sevgili Pelin, “Ölümsüz olan sadece sevgidir” diyor. Haklısın Pelin, Onu hep sevgiyle anacağız.
