Tahsin Kavak’ın, “Bandırma Manşet”te yayınlanan son şiiri “Canım Hiç Ölmek İstemiyor Akdeniz” başlığını taşıyordu. Ama ölüm, canlılar için
kaçınılmaz bir son, ne yazık ki.
Geçtiğimiz günlerde kaybettiğimiz Tahsin ağabey, tam bir “Bandırma sevdalısı”ydı. Çok sevdiği Bandırma’dan, zorunlu nedenlerle ayrı kalıp,
Konya’da yaşıyordu, yıllardır. Ama Bandırma’dan ayrı yaşamak zorunda kalan tüm insanlar gibi Bandırma özlemi burnunda
tütüyordu.
Bakın, “Özlem” isimli şiirinde bu özlemi nasıl dile getiriyor:
“Çocuklukta, gençlikte kaldı Bandırmalılık
Eşim, kızım Konyalı, biz Konyalıyız artık
İçerken ilk kadehte uzaklara dalışım,
O Konyalılık değil, o bir Bandırmasızlık”
Tahsin ağabeyin bu Bandırma özlemine bir nebze olsun son verebilmek için kendisine, yazı ve şiirlerini Bandırma’daki internet
haber siteleri ve gazetelerde yayınlatmak istediğimi belirtince o kadar mutlu olmuştu ki!
“Bandırma Manşet”te sürekli olmak üzere zaman zaman da BANSES’in yazı ailesi içinde yer almasını sağladım, Tahsin ağabeyin.
Vefasızların bol bulunduğu dünyada, bir vefa timsaliydi, Tahsin Kavak.
Her fırsatta bana, “Önder’ciğim, bu yazılar benim Bandırma ile bağlarımı yeniden sağladı. Bunun için sana çok teşekkür ederim. Seni
keşke emekli olduktan sonra değil de çok daha önce, gençlik yıllarımda tanısaydım” derdi.
Tahsin ağabey, bir dönemlerin Bandırma basınına da damgasını vuranlardan biriydi. Özellikle şairliği çok güçlüydü. Şehit Mehmet Günenç Lisesi’nde okuduğu yıllarda Erdem Esemen, Altan Özgür, İsmail Hakkı Timur ve İzzettin Pesen gibi şiire meraklı gençler arasında yer alıyordu. Eski-yeni şiir tartışmalarının yoğun olduğu o yıllarda yeni
şiirin öncülüğünü yapıyordu. “Bandırma Ekspres” gazetesinde “Diken” başlığı altında yazdığı yazılar ve şiirler ilgi görüyordu. Yine bu gazetenin desteğinde arkadaşlarıyla birlikte önce “Yeni Bandırma” ve
ardından da “Yaprak” isimli edebiyat ve sanat gazetelerini çıkarmıştı.
“Bandırma sevdalısı” Tahsin Kavak, birçok şiirinde Bandırmayı da dile getirmişti. Bandırma’yla ilgili çok çarpıcı anılarını ise “Çirkinçavuş
Köyü’nden Bandırma’ya Anılarda Yolculuk” ismi altında toplamıştı.
Gerçek şairler ölmez. Çünkü şairi, şiirleri yaşatır yeni baştan.
Tahsin ağabey de çok iyi bir şairdi, bence.
Bundan sonra da bazı yazılarımda ondan söz ederek, şiirlerinden örnekler vermeyi sürdüreceğim.
Işıklar içinde uyumasını dilediğim Tahsin Kavak’ın, en beğendiğim şiirlerinden biri olan “Erişilmiş Sabahlara Övgü” isimli dizeleriyle son veriyorum, yazıma.
“Bu sabahlar nice güzel olur hey!
Aşkla-sevgiyle yunmuş cümle varlıklar;
böl uykunu bakalım artık,
gör nasıl oluyormuş
Bandırma’da sabahlar…
Şükür erişilmiş sabahlar için Tanrı’ya
yaman dururmuş su yüzünde sandallar;
el et martılara, gelsin
yekinme dur!
Sevinçten ölecek misin?
Sevinçler martı kanatlarında taşınır sabahlara,
bir tutup öpebilsem…
Nereden getirirler bunca sevinci,
nasıl taşırlar kanatlarında, anlayamam,
bir tutup sorabilsem…
Bu sabahlar nice güzel böyle hey!
Aşkla-sevgiyle yunmuş cümle varlıklar
cümle güzellikler kardeşçe bölüşülmüş;
şu balıkçının payına da
yüzündeki gülümseme düşmüş…
X X X
Fırlattık ötelere ölüm düşüncesini
hava gibi, su gibi gerçek varlığımız
Biz, bir türkü tutturduk yaşamak üzerine,
siz, erişemeyenler bu sabahlara,
neden türkümüze katılmadınız?
X X X
Güzel şeydi yaşamak, güzel şeydi
bu sabah anladı bunu balıkçı
ve ilk tuttuğu balığı azat etti
Erişilmiş sabahlarda
cümlemize yetiyordu dünya,
delice isteklerin yoksunluğunda da olsa
yaşıyorduk ya…”
